Concert alternatieve muziek

Op 21 april 2012 ben ik met twee vriendinnen naar het optreden van gitaristen Eric Melaerts en Jean Blaute geweest. Eric is in zijn vroegere jaren gitarist geweest bij de welbekende groep Clouseau. Jean Blaute is naast gitarist ook producer en is bekend van de jury van Idool en als panelrechter in het programma de rechtvaardige rechters op Canvas.

Hun optreden, genaamd gedeelde adoratie III vond plaats in Beerse. Het is een eclectisch muziek - en praatprogramma. Jean Blaute en Eric Melaerts zijn twee vrienden die zich na jaren van samenwerking de totale muzikale vrijheid permitteren door van jazz kleinkunst te maken, via the Beatles over Cleement Peerens te hoppen. Bij dit alles vergeten ze zichzelf natuurlijk niet door eigen composities te gebruiken.

Toen we aankwamen was het al heel druk en door omstandigheden bleven we wat achter waardoor er andere mensen op onze plaats zaten. Dit is vakkundig opgelost door de zaalbeheerders. Nadat we dan onze plaatsen hadden, na enkele liedjes gemist te hebben, onderandere het openingsnummer: 'dance for Victor'. Dit nummer heeft Eric geschreven voor een leerling van hem die zelfmoord pleegde en is heel aangrijpend. Hij begeleidt zijn stem enkel met de gitaar wat de haren omhoog doet zetten.

Buiten liedjes, speelt het duo ook melodietjes, zoals iedereen het melodietje van het vroegere tv-programma 'love and marriage' wel kent, spelen zij het hilarisch goed. Ze combineren de ietwat rustigere en al dan niet saaiere kant van Jazz muziek door hun eigen humor erin te verwerken. Ook in hun optredens doen ze dit, tijdens de show heeft Eric zijn zoon die die dag 20 jaar werd, op het podium geroepen.

Plaatselijk monument

Voor deze opdracht moesten we ook een plaatselijk monument bezoeken. Ik woon in Sint-Job-In't-Goor, hier zijn heel veel bossen waar ik dagelijks gebruik van maak. In een bos aan de vraagweg is er een mooie kapel gelegen waar ik dus al verscheidene keren voorbij gewandeld was. Mijn vriendin Eva moest ook nog deze opdracht doen en dan hebben we vandaag een cultureel momentje gecombineerd met een uitstap met de hondjes. Na de kleine kapel eens grondiger te bekijken, zijn we verschillende dingen te weten gekomen.

Allereerst zijn we op zoek gegaan naar de oorsprong van deze kapel. We zijn te weten gekomen dat het in de eerste plaats er gekomen is om de volgende reden. De weide gelegen naast het kapelletje was vroeger een van de eerste landingsbanen voor vliegtuigen. Op deze landingsbaan heeft een piloot een ongeluk gehad maar overleefde dit. Zijn zus heeft het kapelletje laten bouwen als symbool voor de beschermengelen die de piloot zouden beschermt hebben tijdens zijn crash.

Wat ik wel jammer vind is dat het niet naar behoren onderhouden wordt. De gevel is groenig van het mos dat door de omliggende bomen naar behoren geproduceerd wordt. De kapel is langs binnen nog volledig ingericht, met stoeltjes, bloemetjes en altaar maar wordt niet meer gebruikt. Wat ik ook jammer vind want het zou een mooie locatie zijn voor verschillende al dan niet christelijke festiviteiten. Ik zou er bijvoorbeeld gerust willen trouwen, te midden van de natuur!

Er was geen mogelijkheid om binnen te gaan dus heb ik een foto moeten trekken door het vuile raampje, vandaar de slechte kwaliteit! 

Op de foto hieronder is te zien dat het onderhoud niet gedaan wordt zoals het hoort, wat ik enorm jammer vind!

Ik ben blij dat ik het monument eens van dichterbij bekeken heb nadat ik er al verscheidene keren voorbij gewandeld was. Zo ontdek je toch maar weer dat er cultuur in elke gemeente zit!

Kathedraal van Antwerpen

Vrijdag ben ik de kathedraal van Antwerpen gaan bezoeken, zeker één van de meest bekende monumenten in de stad, maar zelf was ik er nog nooit binnengeweest. Ik vroeg me altijd al af hoe de kathedraal er binnenin uitziet, en deze opdracht was dan ook een uitgelezen kans om eens een kijkje binnenin te nemen.

Voor mij was de buitenkant al erg impressionant, alle details die hierin verwerkt zijn en de gothische stijl kunnen mij zeker bekoren. Eens binnen in de kathedraal was ik des te meer onder de indruk.
Binnen staan er verschillende borden met informatie over de geschiedenis van de kathedraal, die ik zelf bijzonder interessant vond.
Zo ben ik te weten gekomen dat er van het origineel interieur weinig overblijft. Tijdens de reformatie raasde de beeldenstorm door de kathedraal en werden glasramen, beelden, relieken, praalgraven en tientallen altaren onteerd en vernietigd door calvinisten. Slechts enkele oude fresco's getuigen nog van de laat-gotische inrichting. De kathedraal werd nadien ingericht in een barokstijl en later kende de kathedraal een bloeitijd tijdens de neogotiek.

Het gebouw zelf vind ik op zich al enorm indrukwekkend, de prachtige bogen en de verschillende details die hierin verwerkt zijn, vind ik bijzonder knap. Ik kan me alleen inbeelden hoeveel werk hier vroeger moet ingegaan zijn en hoe ze dit toen -met veel beperktere middelen- hebben kunnen verwezenlijken.

Maar buiten de indrukwekkende architectuur, bevinden zich binnen ook enkele meesterwerken zo bezit de kathedraal twee beroemde drieluiken van de bekende Vlaamse kunstschilder Rubens : De kruisafneming uit 1612 en De kruisoprichting uit 1609-1610. Daarnaast bevinden zich in de kathedraal nog twee schilderijen van Rubens : De hemelvaart van Maria uit 1626 en De verrijzenis van Christus uit 1612. Voor de achterzijde van het hoofdaltaar hangt het schilderij De dood van Maria uit 1633 van Abraham Matthyssens, een schilder waar ik zelf nog niet bekend mee was. Verder hangt in de zogenaamde vieringtoren van de kathadraal ook nog De hemelvaart van Maria van Cornelius Schut.

Zoals waarschijnlijk al duidelijk werd uit deze blog, was het bezoeken van de kathedraal voor mij een aangename ervaring. Ik zou het dan ook aan iedereen kunnen aanraden, katholiek of niet, men kan de prachtige architectuur en inrichting van de kathedraal niet ontkennen.

Tibetaanse tempel

  

Op 3 februari (een van de ijskoude dagen) hebben we met het 6e jaar een uitstap gemaakt naar de Tibetaanse tempel in Schoten. Ik kom al heel mijn leven in Schoten en ik ben al verscheidene keren voorbij de tempel gekomen maar ik heb deze simpelweg nooit zien staan. Tot op die bewuste, ijskoude dag tijdens een uitstap met de school dus. Omdat deze blog in opdracht staat van verrijkende cultuurbelevenissen vond ik dit echt wel een geschikt onderwerp. 

 Onze groep werd gegidst door een Belgische meneer die zich enkele jaren geleden bekeerd heeft tot het Boeddhisme. Hij heeft ons ONTZETTEND veel verteld en alle symbolieken tot in detail uitgelegd. Als ik dit allemaal in deze blog moet gaan verwerken ben ik jaren bezig dus ik ga het kort houden en aan de hand van een paar foto's proberen uit te leggen wat waar voor staat.

Als je de binnenplaats oploopt heb je de tempel links van je en voor je staat een bouwwerk die omgeven is met vlaggen, deze vlaggen zijn gebedsvlaggen. Boeddhisten geloven dat door de vlaggetjes in de wind te laten wapperen hun gebeden zullen aanhoort worden. Het werk zelf is gemaakt door mensen uit het himalayagebergte en zij hebben ook het materiaal gebruikt dat daar gebruikt wordt. Ik vind het een heel mooi bouwwerk maar ik vind het alleen jammer dat het er 'afgeleefd' uitziet. Misschien hadden ze het beter moeten onderhouden als ze wisten dat het materiaal niet goed tegen ons Belgisch klimaat kon.

 Zowel in de tempel als aan de buitenkant van de tempel is er gebruik gemaakt van veel kleuren. Zo heeft elke kleur een betekenis. Waar elke kleur juist voor staat weet ik niet meer. Maar ik ben wel echt onder de indruk van het geloof. Ik zou zelfs kunnen overwegen om mijn kamer ook een ander likje verf te geven. Al is het maar voor de gemoedsrust :).

Net zoals deze luster, ook hier heeft elk kleurtje een

betekenis.

Vooraleer een tempel, een tempel kan genoemd worden, moeten er een aantal dingen aanwezig zijn. Dit is in veel gebedshuizen zo. Deze drie beelden is er een van. De middelste stelt de 'oprichter' voor. Hij is omgeven door 2 vrouwen, die elk een betekenis hebben.

Antoon Van Dijck

Vandaag ben ik naar Antwerpen getrokken op zoek naar cultuur. Eenmaal van de bus gestapt op de Rooseveltplaats, wandelde ik naar de Meir, ditmaal met een heel andere kijk dan ik anders door Antwerpen loop. Hierdoor is het me opgevallen dat Antwerpen best een mooie stad is vol met culturele bezienswaardigheden.

Als je de Meir opwandelt langs de Leysstraat is het eerste wat je opvalt het standbeeld van Antoon Van Dijck. Daar ben ik dan maar even blijven staan en heb het eens van naderbij bekeken.
Op het eerste zicht is het standbeeld van de schilder uit de barokstijd geboren in Antwerpen nog in goede staat. Als je echter een beetje grondiger kijkt, zie je dat het standbeeld enkele vingers mist.


Even wat meer over deze schilder zelf:
Antoon Van Dijck, ook wel eens Antony, Anton, Antonis enz genoemd is geboren in 1615 in Antwerpen en was een van de favoiete leerknapen van Peter Paul Rubens. Hij heeft het meeste van zijn ervaring opgedaan in Engeland en Italië tussen 1620 en 1621. Toen hij terugkeerde naar Antwerpen waar hij zijn eerste grote kunstwerken maakte. De koning van Engeland hoorde van hem en hij werd in erg korte tijd beroemd.

In juli 1632 werd hij geridderd en kreeg de titel "Sir", en in 1633 werd hij benoemd tot hofschilder des konings. Hij kreeg een behoorlijk pensioen en trouwde de dochter van Lord Ruthven.

Anthony van Dyck overleed in Londen in 1641. Hij ligt begraven in de St. Pauls Cathedral in Londen.

Nu Wat meer over het beeld zelf:

Van Dyck was van grote invloed op het Engelse portretschilderen, en sommige historici beschouwen hem als de oprichter van de Engelse school van schilderkunst. Het standbeeld van Antoon Van Dijck draagt eigentijdse kledij met een korte schoudermantel. In zijn rechterarm houdt hij een hoed vast met grote veer, zijn linkerarm steunt op een ovaal versierde lijst met daartegen een bundel tekenpapieren.

Het monument werd oorsronkelijk ingehuldigd op 18 augustus 1856 op het pleintje (toen nog museumplaats) voor de Academie in aanwezigheid van de koninklijke familie. Het was de beeldhouwer die door middel van een brief van 18 mei 1849, gericht aan het stadbestuur, het initiatief tot het oprichten van het Van Dyckmonument heeft genomen.

Wegens uitbreiding van het tramnet besliste het college op 31 januari 1899 het monument over te plaatsen naar het Franklin Rooseveltplaats. In 1901 werd het standbeeld opgesteld tegenover het standbeeld van Jacob Jordaens. De oorspronkelijk sokkel van Van Dijck werd opgehoogd om op de hoogte te komen van het beeld van Jordaens. Bij de herinrichting van het plein besliste het stadsbestuur op 13 december 1948 om het standbeeld te verhuizen naar het de tuin van de Academie. Deze beslissing werd echter niet uitgevoerd. Op 10 Augustus 1951 besliste het college het beeld te laten afbreken en het op te bergen in het stadsmagazijn. 

Bij collegebesluit van 1966 verhuisde het beeld in bruikleen, naar een privé-domein in Schilde.
Op initiatief van burgemeester Cools werd het beeld gerestaureerd en teruggehaald. Op 9 juni 1983 werd het beeld opnieuw plechtig ingehuldigd. Het kreeg deze maal een plaats op de Meir ter hoogte van de Grammayestraat.

Bij herinrichting van de Meir werd het beeld naar zijn huidige locatie verplaatst.
Op 6 februari 1992 is er een collegiaal besluit opgemaakt tot verplaatsing, en opstelling op huidige locatie. Het  voetstuk werd vernieuwd met gepolijste Zweedse graniet, naar ontwerp van architect Werner Moens.

Fort Sint-Pieter

Op dinsdag 1 november ben ik naar de Sint-Pietersberg in Maastricht geweest. Op de Sint-Pietersberg bevindt zich een losloopgebied voor honden aan de ene kant en aan de andere kant het fort Sint-Pieter. Ook zijn er grotten gevestigd in de berg maar deze waren gesloten. Mijn oorspronkelijke plan was om te gaan wandelen met de honden maar ik heb ineens van de gelegenheid gebruik gemaakt om een beetje cultuur op te doen.

Eerst een beetje geschiedenis:

Fort Sint-Pieter is gebouwd tussen 1701 en 1702 op de noordflank van de Sint-Pietersberg te Maastricht. Het werd oorspronkelijk gebouwd in opdracht van de gouverneur van Maastricht, Daniël Wolf in een vijfhoek ter verdediging van de zuidelijke vestingmuren van Maastricht.Vanuit dit front zou van toen af aan elke aanval vanuit het Zuiden kunnen afgeslagen worden.

In 1794 werd het door de Fransen in de rug aangevallen tijdens de vele belegeringen van Maastricht. In de 19e eeuw is het volledig gerestaureerd naar de normen van die tijd maar verloor zijn functie na het opheffen van de vestiging Maastricht in 1867.

Mijn belevenis:

Als je de berg oprijdt, is het eerste wat je ziet het fort. Het is een immens, imposant gebouw dat er voor zo oud te zijn nog zeer goed uitziet. Het fort bestaat eigenlijk uit een metershoge muur met daarop een klein torengebouw. De metershoge muur is pas te zien als je er naartoe wandelt en boven op de berg staat. Daarboven is het zicht prachtig, je ziet over het oude gedeelte van Maastricht langs de ene kant en langs de andere kant zie je enkel weiden en bossen.

Jammer genoeg was het niet mogelijk om het fort te betreden daar de gemeente in samenwerking met Natuurmonumenten bezig zijn met een renovatie.De renovatie is bedoeld om het fort terug in zijn volle glorie te herstellen en bestaat uit 3 fasen. 2 fasen zijn al afgerond namelijk, het casco (ruwbouw), de kanonbatterij Zuid en de 4e caponniere zijn teruggebracht naar de oorspronkelijke staat. Tijdens de restauratie hebben ze geprobeerd de oorspronkelijke muurplanten te behouden, wat wel speciaal is. Ik kan me voorstellen dat het niet gemakkelijk is om een muur te renoveren zonder planten die hierop groeien te beschadigen!

Op dit moment zijn ze bezig met de slotfase. Ze zijn het partycentrum Fort Sint-Pieter aan het slopen. Hier werden verscheidene feestjes gehouden en kon je altijd terecht voor een drankje na een vermoeiende en ophemelende wandeling. Verder begint de restauratie van de oorspronkelijke voorgevel inclusief de hoofdingang van het fort.

Als de restauratiewerken voorbij zijn, ga ik toch proberen het fort nog een keer te bezoeken want het was al enorm imposant langs de buitenkant dat ik enorm nieuwsgierig ben naar de binnenkant!