Antoon Van Dijck

Vandaag ben ik naar Antwerpen getrokken op zoek naar cultuur. Eenmaal van de bus gestapt op de Rooseveltplaats, wandelde ik naar de Meir, ditmaal met een heel andere kijk dan ik anders door Antwerpen loop. Hierdoor is het me opgevallen dat Antwerpen best een mooie stad is vol met culturele bezienswaardigheden.

Als je de Meir opwandelt langs de Leysstraat is het eerste wat je opvalt het standbeeld van Antoon Van Dijck. Daar ben ik dan maar even blijven staan en heb het eens van naderbij bekeken.
Op het eerste zicht is het standbeeld van de schilder uit de barokstijd geboren in Antwerpen nog in goede staat. Als je echter een beetje grondiger kijkt, zie je dat het standbeeld enkele vingers mist.


Even wat meer over deze schilder zelf:
Antoon Van Dijck, ook wel eens Antony, Anton, Antonis enz genoemd is geboren in 1615 in Antwerpen en was een van de favoiete leerknapen van Peter Paul Rubens. Hij heeft het meeste van zijn ervaring opgedaan in Engeland en Italië tussen 1620 en 1621. Toen hij terugkeerde naar Antwerpen waar hij zijn eerste grote kunstwerken maakte. De koning van Engeland hoorde van hem en hij werd in erg korte tijd beroemd.

In juli 1632 werd hij geridderd en kreeg de titel "Sir", en in 1633 werd hij benoemd tot hofschilder des konings. Hij kreeg een behoorlijk pensioen en trouwde de dochter van Lord Ruthven.

Anthony van Dyck overleed in Londen in 1641. Hij ligt begraven in de St. Pauls Cathedral in Londen.

Nu Wat meer over het beeld zelf:

Van Dyck was van grote invloed op het Engelse portretschilderen, en sommige historici beschouwen hem als de oprichter van de Engelse school van schilderkunst. Het standbeeld van Antoon Van Dijck draagt eigentijdse kledij met een korte schoudermantel. In zijn rechterarm houdt hij een hoed vast met grote veer, zijn linkerarm steunt op een ovaal versierde lijst met daartegen een bundel tekenpapieren.

Het monument werd oorsronkelijk ingehuldigd op 18 augustus 1856 op het pleintje (toen nog museumplaats) voor de Academie in aanwezigheid van de koninklijke familie. Het was de beeldhouwer die door middel van een brief van 18 mei 1849, gericht aan het stadbestuur, het initiatief tot het oprichten van het Van Dyckmonument heeft genomen.

Wegens uitbreiding van het tramnet besliste het college op 31 januari 1899 het monument over te plaatsen naar het Franklin Rooseveltplaats. In 1901 werd het standbeeld opgesteld tegenover het standbeeld van Jacob Jordaens. De oorspronkelijk sokkel van Van Dijck werd opgehoogd om op de hoogte te komen van het beeld van Jordaens. Bij de herinrichting van het plein besliste het stadsbestuur op 13 december 1948 om het standbeeld te verhuizen naar het de tuin van de Academie. Deze beslissing werd echter niet uitgevoerd. Op 10 Augustus 1951 besliste het college het beeld te laten afbreken en het op te bergen in het stadsmagazijn. 

Bij collegebesluit van 1966 verhuisde het beeld in bruikleen, naar een privé-domein in Schilde.
Op initiatief van burgemeester Cools werd het beeld gerestaureerd en teruggehaald. Op 9 juni 1983 werd het beeld opnieuw plechtig ingehuldigd. Het kreeg deze maal een plaats op de Meir ter hoogte van de Grammayestraat.

Bij herinrichting van de Meir werd het beeld naar zijn huidige locatie verplaatst.
Op 6 februari 1992 is er een collegiaal besluit opgemaakt tot verplaatsing, en opstelling op huidige locatie. Het  voetstuk werd vernieuwd met gepolijste Zweedse graniet, naar ontwerp van architect Werner Moens.

Fort Sint-Pieter

Op dinsdag 1 november ben ik naar de Sint-Pietersberg in Maastricht geweest. Op de Sint-Pietersberg bevindt zich een losloopgebied voor honden aan de ene kant en aan de andere kant het fort Sint-Pieter. Ook zijn er grotten gevestigd in de berg maar deze waren gesloten. Mijn oorspronkelijke plan was om te gaan wandelen met de honden maar ik heb ineens van de gelegenheid gebruik gemaakt om een beetje cultuur op te doen.

Eerst een beetje geschiedenis:

Fort Sint-Pieter is gebouwd tussen 1701 en 1702 op de noordflank van de Sint-Pietersberg te Maastricht. Het werd oorspronkelijk gebouwd in opdracht van de gouverneur van Maastricht, Daniël Wolf in een vijfhoek ter verdediging van de zuidelijke vestingmuren van Maastricht.Vanuit dit front zou van toen af aan elke aanval vanuit het Zuiden kunnen afgeslagen worden.

In 1794 werd het door de Fransen in de rug aangevallen tijdens de vele belegeringen van Maastricht. In de 19e eeuw is het volledig gerestaureerd naar de normen van die tijd maar verloor zijn functie na het opheffen van de vestiging Maastricht in 1867.

Mijn belevenis:

Als je de berg oprijdt, is het eerste wat je ziet het fort. Het is een immens, imposant gebouw dat er voor zo oud te zijn nog zeer goed uitziet. Het fort bestaat eigenlijk uit een metershoge muur met daarop een klein torengebouw. De metershoge muur is pas te zien als je er naartoe wandelt en boven op de berg staat. Daarboven is het zicht prachtig, je ziet over het oude gedeelte van Maastricht langs de ene kant en langs de andere kant zie je enkel weiden en bossen.

Jammer genoeg was het niet mogelijk om het fort te betreden daar de gemeente in samenwerking met Natuurmonumenten bezig zijn met een renovatie.De renovatie is bedoeld om het fort terug in zijn volle glorie te herstellen en bestaat uit 3 fasen. 2 fasen zijn al afgerond namelijk, het casco (ruwbouw), de kanonbatterij Zuid en de 4e caponniere zijn teruggebracht naar de oorspronkelijke staat. Tijdens de restauratie hebben ze geprobeerd de oorspronkelijke muurplanten te behouden, wat wel speciaal is. Ik kan me voorstellen dat het niet gemakkelijk is om een muur te renoveren zonder planten die hierop groeien te beschadigen!

Op dit moment zijn ze bezig met de slotfase. Ze zijn het partycentrum Fort Sint-Pieter aan het slopen. Hier werden verscheidene feestjes gehouden en kon je altijd terecht voor een drankje na een vermoeiende en ophemelende wandeling. Verder begint de restauratie van de oorspronkelijke voorgevel inclusief de hoofdingang van het fort.

Als de restauratiewerken voorbij zijn, ga ik toch proberen het fort nog een keer te bezoeken want het was al enorm imposant langs de buitenkant dat ik enorm nieuwsgierig ben naar de binnenkant!